Με αφορμή την είδηση ότι η Ιερά μονή Αγίων Θεοδώρων Καλαβρύτων διεκδικεί , μετά από 200 χρόνια εμπλέκοντας μάλιστα πασάδες και ερωμένες , από κατοίκους του Χειμαδιού και της Κουτσοχέρας 7000 στρέμματα δασικής και καλλιεργήσιμης έκτασης γιατί όπως ισχυρίζεται ανήκουν στο ομώνυμο μετόχι που διαθέτει στη περιοχή , θα αναφέρω μια πραγματική ιστορία που άντλησα από τα αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας της Βουλής.
Στις 13 Μαΐου του 1825 στη συνέλευση του βουλευτικού, προεδρεύοντος του Πανούτζου Νοταρά, μεταξύ των άλλων ανεγνώσθη αναφορά του Υπουργείου Εσωτερικών η οποία έλεγε ότι ο Κων/νος Γιαννόπουλος ζητάει να επικυρώσει η Διοίκηση και να αναγνωρίσει ως ιδιοκτησία του το χωριό Ρετεντού της επαρχίας Γαστούνης, το οποίο αγόρασε δυο μήνες πριν από την επανάσταση του 1821 από κάποιους Οθωμανούς. Επίσης έλεγε ότι ο Γιαννόπουλος δεν έχει τα συνήθη τουρκικά ταπιά , έχει όμως συμφωνητικά γράμματα που φανερώνουν τη πώληση του χωριού για 42.500 γρόσια. Το υπουργείο ήταν της γνώμης να επικυρωθεί η ιδιοκτησία του Γιαννόπουλου. Ανεγνώσθησαν δε σε αυτή τη συνέλευση και τα μαρτυρικά έγγραφα. Εστάλη τότε η υπ΄αριθμ. 688 απάντηση στο υπουργείο σύμφωνα με την οποία η απόφαση του Βουλευτικού ήταν να διατάξει τους Έπαρχους Γαστούνης και Πύργου να λάβουν ακριβείς πληροφορίες από τους δημογέροντες και λοιπούς κατοίκους της περιοχής που σχετίζονται με αυτή την υπόθεση και αφού τις λάβει το Υπουργείο να τις προωθήσει και στο Βουλευτικό.
Τη συνέχεια αυτής της υπόθεσης δεν τη γνωρίζουμε, σύμφωνα τουλάχιστον με τα αρχεία της Βουλής που έχουν αναρτηθεί μέχρι σήμερα στο διαδίκτυο. Από τα ανωτέρω όμως φαίνεται ότι ο Γιαννόπουλος διεκδικούσε ολόκληρο το χωριό Ρετεντού άρα όλες τις εκτάσεις του. Επομένως σήμερα η Μονή Αγίων Θεοδώρων Καλαβρύτων διεκδικεί είτε τις ίδιες ακριβώς εκτάσεις είτε μέρος αυτών. Βλέπουμε δηλαδή τα δύο μέρη να διεκδικούν τα ίδια πράγματα, το 1825 και σήμερα, στο σύνολό τους ή σε ένα μέρος τους.