Ο ναός της Ήρας στην Αρχαία Ολυμπία (2)

  Συνέχεια από την ανάρτηση : Ο ναός της Ήρας στην Αρχαία Ολυμπία (1)

         Στο βάθος του σηκού του ναού της Ήρας ήταν στημένα επάνω σε βάθρα τα αγάλματα του Δία και της Ήρας. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι η Ήρα απεικονιζόταν καθισμένη σε θρόνο και δίπλα της στεκόταν ο Δίας. Το λίθινο κεφάλι που βρέθηκε κοντά στο Ηραίο θεωρείται με κάποια επιφύλαξη ότι ανήκει στο άγαλμα της θεάς. Υπάρχει και μία άλλη άποψη που θεωρεί ότι το έργο είναι αετωματική μορφή Σφίγγας. Ο Παυσανίας παρουσιάζει ένα λεπτομερή κατάλογο των αγαλμάτων που υπήρχαν μέσα στο ναό της Ήρας και αυτά είναι τα παρακάτω : Οι Ώρες που παριστάνονται καθισμένες σε θρόνους και δίπλα σε αυτές το άγαλμα της Θέμιδας , μητέρας των Ωρών. Ένα χάλκινο άγαλμα της Αφροδίτης και μπροστά από αυτή ένα επίχρυσο άγαλμα μικρού παιδιού που παριστάνεται ολόγυμνο και καθιστό. Η Αθηνά που παριστάνεται με κράνος , δόρυ και ασπίδα. Οι πέντε Εσπερίδες και ένα όρθιο άγαλμα του Απόλλωνα που βρισκόταν απέναντι στην επίσης όρθια Άρτεμη. Η Δήμητρα και η Κόρη παριστάνονταν καθιστές η μία απέναντι από την άλλη. Αγάλματα της Λητούς , της Τύχης , του Διονύσου και μιας φτερωτής Νίκης.

         Στο εσωτερικό του ναού φυλασσόταν ο δίσκος του Ιφίτου , επάνω στον οποίο ήταν γραμμένη η ιερή εκεχειρία. Στον οπισθόδομο βρισκόταν η λάρνακα του Κυψέλου , κατασκευασμένη από ξύλο , χρυσό και ελεφαντόδοντο , ενώ ήταν διακοσμημένη με μυθολογικές παραστάσεις. Τη λάρνακα είχε αφιερώσει στο ιερό της Ολυμπίας , η γενιά των Κυψελιδών από τη Κόρινθο. Στον ίδιο χώρο βρισκόταν και η χρυσελεφάντινη τράπεζα του γλύπτη Κολώτη , μαθητή του Φειδία , πάνω στην οποία τοποθετούσαν τα στεφάνια αγριελιάς με τα οποία στεφάνωναν τους Ολυμπιονίκες. Στα ρωμαϊκά χρόνια ο ναός μετατράπηκε σε ένα είδος μουσείου , όπου φυλάσσονταν μερικά από τα πιο πολύτιμα έργα του ιερού μεταξύ των οποίων και το άγαλμα του Ερμή του Πραξιτέλη που είχε τοποθετηθεί στο σηκό. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι τα χρυσελεφάντινα αγάλματα της Ευρυδίκης , μητέρας του Φιλίππου , και της Ολυμπιάδας , συζύγου του Φιλίππου και μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου , έργα του γλύπτη Λεωχάρη , είχαν μεταφερθεί στο Ηραίο από το Φιλιππείο.

         Κάθε τέσσερα χρόνια , οι δεκαέξι ευγενείς Ηλείες , που οργάνωναν τα Ηραία , ύφαιναν στην Ήλιδα έναν καινούργιο πέπλο και τον τοποθετούσαν στο λατρευτικό άγαλμα της θεάς. Ο Παυσανίας γράφει για τα Ηραία : “Πρόκειται για αγώνες δρόμου μεταξύ παρθένων. Δεν έχουν όλες την ίδια ηλικία. Πρώτα τρέχουν οι νεότερες , έπειτα οι δεύτερες στην ηλικία και τελευταίες οι μεγαλύτερες απ’ όλες. Τρέχουν ως εξής. Έχουν τα μαλλιά λυμένα , τον χιτώνα λίγο πάνω από το γόνατο και γυμνό τον δεξιό ώμο ως το στήθος. Τους παραχωρούν για τους αγώνες το Ολυμπιακό στάδιο , αλλά αφαιρούν από την απόσταση που έχουν να τρέξουν το ένα έκτο. Στις νικήτριες δίνουν στεφάνια από κλαδιά ελιάς και κομμάτι από την αγελάδα που θυσιάζουν στην Ήρα. Τα κορίτσια μπορούν να αφιερώσουν ζωγραφιστές εικόνες. Γυναίκες επίσης βοηθούν τις δεκαέξι και είναι και αυτές διοργανώτριες των αγώνων”.